W tym artykule przeczytasz między innymi o:
- patronie ulicy
- ciekawostkach z jego życia
Edward Szymański (ur. 9 września 1907 w Warszawie, zm. 15 grudnia 1943 w Auschwitz-Birkenau) – lewicowy poeta i dziennikarz związany z warszawską Wolą, satyryk, działacz PPS.
Życiorys
Studiował polonistykę na Uniwersytecie Warszawskim. W różnych okresach życia pracował na poczcie oraz był robotnikiem i nauczycielem. Działał w PPS, a tematyce robotniczej oraz socjalistycznej poświęcił wiele utworów. Angażował się w działalność antyfaszystowską. Działał w Związku Transportowców oraz w Związku Drukarzy. Był działaczem Czerwonego Harcerstwa TUR, ZNMS „Życie” i Towarzystwa Uniwersytetów Robotniczych.
Po wybuchu II wojny światowej próbował przedostać się na wschód. Miał wypadek samochodowy, wskutek którego przechodził trepanację czaszki. Razem z rodziną przeniósł się do domu na pograniczu wsi Drgicz i Stoczek. Udzielał tam schronienia poszukiwanym przez Niemców działaczom konspiracyjnym. Ukrywał się w wioskach podlaskich od 1942 roku. Po aresztowaniu przez gestapo był przetrzymywany w więzieniu na Pawiaku przez ok. 3 miesiące. Zginął 15 grudnia 1943 w niemieckim obozie koncentracyjnym Auschwitz-Birkenau.
Życie prywatne
Miał dwie żony. Pierwszą była Maria, z domu Patryn (Szymański posługiwał się pseudonimem Marian Patryn), która zmarła. Drugą była Natalia z domu Ładosz, z którą miał dwoje dzieci, syna Łukasza i córkę Ewę.
Twórczość
Tworzył różne gatunki literackie, wśród nich: poezje, satyry, fraszki, piosenki i nowele. Pisał również inscenizacje, recenzje i zajmował się publicystyką. Tworzył utwory dla dzieci. Przetłumaczył z łaciny poemat Lukrecjusza O naturze wszechrzeczy (łac. De rerum natura)[1]. Posługiwał się pseudonimem Marian Patryn.
Publicystyka
W latach 1932–1933 współredagował tygodnik „Płomienie”, a w latach 1932–1935 redagował „Przegląd Futrzany i Kuśnierski”. Współredagował tygodnik dla dzieci i młodzieży „Płomyk” oraz inne czasopisma wydawane przez Związek Nauczycielstwa Polskiego. Publikował w „Szpilkach”.
Odznaczenia
W 1946, decyzją Krajowej Rady Narodowej, został pośmiertnie odznaczony Krzyżem Grunwaldu II klasy.
Napisz komentarz
Komentarze